Βρέχει επάνω απο τα ψηλά κτίρια , οι πινακίδες με το στόμα ανοιχτό
θα μας σβήσουν και μας και τους προγόνους μας όταν αλλάξει
ο δείκτης κάποιου χρηματιστηρίου ή η φαρμακευτική αγωγή του κυβερνήτη.
Δεν έχω τίποτα δικό μου εδώ.Μόνο κάτι όνειρα που τρυπάνε το πανί της
ήσυχης σκέψης μου και κάτι ιστορίες με ναυάγια μέσα σε σπηλιές που
οι ερωτευμένοι τραβάνε φωτογραφίες.
Υπάρχουν όμως ευτυχώς  σε όλες τις πόλεις κάτι  βατράχια πανέμορφα, επιστήμονες,
που γυαλίζουν χωρίς κανείς να χρειαστεί να τα κοιτάξει ,μέσα σε κλειστά  δωμάτια
 επιπλέουν επάνω απο τις προσευχές,
μελετάνε τους πλανήτες , κοιτάζουν στο διάλειμμα τα κορίτσια κρυφά να κρέμονται σε μπράτσα,
κολυμπούν κάθε βράδυ σε αυταπάτες φοβερές , αφήνουν να περνάνε σαν πυρετός
οι ημέρες τους , ανάβουν τα φώτα στη μέση του ορυχείου της νύχτας για να δούν
αν αναπνέει η δίπλα τους ερωμένη αν είναι δηλαδή και οι ίδιοι αληθινοί.