Κάθε πρωί
ο νάνος που μένει κάτω απο το κρεβάτι μου
προλαβαίνει να ξυπνήσει πρίν απο μένα
και μου αφηγείται ξανά πόσο επικίνδυνος είναι ο
κόσμος και πόσο μαλακό έιναι το σπίτι μου .
Μου προτείνει να πέσω πάλι  για ύπνο και μου εξηγεί τη
σημασία των ωραίων ονείρων και την ασφάλεια που έχει το ρούμι.
Κάθεται δίπλα μου και μου φέρνει τα χρώματα
και τα εργαλεία για να δουλέψω, μου λέει πόσο σπουδαίος είμαι
και τι δρόμος μου ανοίγεται όταν σερφάρω με τις ώρες.
Κάθε μέρα ανοίγω την πόρτα μου να φύγω και αυτός κλαψουρίζει
και μου ζητάει να γυρίσω γρήγορα πίσω.
Κάθε βράδυ γυρίζω και αυτός κάπου είναι κρυμμένος.
Εμφανίζεται μόνο αν κάνω να σκεφτώ καμμιά καταστροφή.