Friday 3 January 2014


Χειμώνας και φωτισμένες οι αίθουσες μιάς ηλικίας φανταστικής
μιάς άνοιξης των ματιών και της αγάπης ξύπνημα , πικρό απο τις δάφνες
και τα σημαιάκια των επετείων.
Φωτισμένο κτίριο σαν πλοίο ακίνητο δυο βήματα απο τη θάλασσα
με γιορτές χριστουγεννιάτικες και δαγκωμένες γόμες φράουλα
και ιστορία εθνική ανάμεσα στις ιαπωνικές κασετίνες με κουμπάκια
και τις κυρίες με την κουρασμένη άρθρωση απο το βαρος της διπλής γλώσσας
τις δυο πρώτες ώρες. Σηκώνεσαι στις μύτες για να πιείς νερό .
Υπερ-νέος ανάμεσα σε χρωματιστά μολύβια και τετράδια και φωτισμένα σπίτια
που παλεύουν να μέινουν ζεστά παρά την ψύχρα των συναλλαγών.
Mια οικογένεια κάπου στον κόσμο τον απέραντο μια απο τις πολλές
οικογένειες με διπλωμένα ρούχα στα συρτάρια και ραδιόφωνα να
παίζουν λαικά τραγούδια.
Μια πληγή που σε κάθε τραπέζι για λίγο ησυχάζει μέχρι να επιστρέψει σαν
ακίνητη ορχήστρα τα βράδυα που κοιμάσαι σε άλλες χώρες σαν μεγάλη βόλτα
που  μοιάζει με την γιαγιά που λέει ιστορίες για σκοτεινά δάση.