Σαν ακίνητο χταπόδι σε απογευματινό βυθό
κοιτάς την τηλεόραση να φύγει αυτο το βράδυ
κι ειναι σημαντική η ζωη για να τη ζήσεις έτσι.
Μηχανές τυπώνουν χρήματα , παιδιά γεννιούνται
πρόσωπα συσπώνται απο ηδονή και θάνατο
φτερά ανοίγουν στον αέρα , καμπάνες χτυπούν
σε παγωμένες πόλεις , μικρόβια εξετάζονται
σε ιατρικά εργαλεία, τηλεσκόπια του μέσα.
Καθρεφτες γυαλιζουν σε κομμωτήρια απο
άκρη σε άκρη του κόσμου
οδήγηση στην μεγάλη του έθνους οδο
γερασμένες μπάρες διάβασης τραίνου
οδική αρτηρία βουλωμένη
σερβίρεται το γεύμα σε ατελείωτα σπίτια
κάποιοι τρώνε μόνοι σε πολυτελή ξενοδοχεία
ιθαγενείς κάνουν ησυχία για να ακούσουν
μέσα στις φυλλωσιές τον θόρυβο του ζώου
που κυνηγούν μέσα τις ψηλές ζούγκλες
καπνίζεις με τη φίλη σου χόρτο
επάνω σε μια ταράτσα και η πόλη
απο κάτω διαστέλλεται μπροστά σου
αλέιφοντας απαλά στο μυαλό σου
την κρέμα της παράνοιας.
κοιτάς την τηλεόραση να φύγει αυτο το βράδυ
κι ειναι σημαντική η ζωη για να τη ζήσεις έτσι.
Μηχανές τυπώνουν χρήματα , παιδιά γεννιούνται
πρόσωπα συσπώνται απο ηδονή και θάνατο
φτερά ανοίγουν στον αέρα , καμπάνες χτυπούν
σε παγωμένες πόλεις , μικρόβια εξετάζονται
σε ιατρικά εργαλεία, τηλεσκόπια του μέσα.
Καθρεφτες γυαλιζουν σε κομμωτήρια απο
άκρη σε άκρη του κόσμου
οδήγηση στην μεγάλη του έθνους οδο
γερασμένες μπάρες διάβασης τραίνου
οδική αρτηρία βουλωμένη
σερβίρεται το γεύμα σε ατελείωτα σπίτια
κάποιοι τρώνε μόνοι σε πολυτελή ξενοδοχεία
ιθαγενείς κάνουν ησυχία για να ακούσουν
μέσα στις φυλλωσιές τον θόρυβο του ζώου
που κυνηγούν μέσα τις ψηλές ζούγκλες
καπνίζεις με τη φίλη σου χόρτο
επάνω σε μια ταράτσα και η πόλη
απο κάτω διαστέλλεται μπροστά σου
αλέιφοντας απαλά στο μυαλό σου
την κρέμα της παράνοιας.