Friday 22 November 2013

Σαν ακίνητο χταπόδι σε απογευματινό βυθό
κοιτάς την τηλεόραση να φύγει αυτο το βράδυ
κι ειναι σημαντική η ζωη για να τη ζήσεις έτσι.
Μηχανές τυπώνουν χρήματα , παιδιά γεννιούνται
πρόσωπα συσπώνται απο ηδονή και θάνατο
φτερά ανοίγουν στον αέρα , καμπάνες χτυπούν
σε παγωμένες πόλεις , μικρόβια εξετάζονται
σε ιατρικά εργαλεία, τηλεσκόπια του μέσα.
Καθρεφτες γυαλιζουν σε κομμωτήρια απο
άκρη σε άκρη του κόσμου
οδήγηση στην μεγάλη του έθνους οδο
γερασμένες μπάρες διάβασης τραίνου
οδική αρτηρία  βουλωμένη
σερβίρεται το γεύμα σε ατελείωτα σπίτια
κάποιοι τρώνε μόνοι σε πολυτελή ξενοδοχεία
ιθαγενείς κάνουν ησυχία για να ακούσουν
μέσα στις φυλλωσιές τον θόρυβο του ζώου
που κυνηγούν μέσα τις ψηλές ζούγκλες
καπνίζεις με τη φίλη σου χόρτο
επάνω σε μια ταράτσα και η πόλη
απο κάτω διαστέλλεται μπροστά σου
αλέιφοντας απαλά στο μυαλό σου
την κρέμα της παράνοιας.