Δεν ζούμε για πάντα Έλσα,
απόλαυσε λοιπόν αργά τις βραδυνές σου πτήσεις
τις πουτίγκες με μαρμελάδα απο τα στήθη σου.
Κάνε αργά τις βόλτες σου στα δροσερά λιβάδια.
Τόσα απογεύματα περίμενες να μεγαλώσεις
και τώρα δεν μπορείς να γευτείς ξανά
αυτόν τον αέρα που φυσώντας πέταξε τα ρούχα σου
και απο κοριτσάκι σε έκανε υπάλληλο
 με δουλειά για το σπίτι όταν έξω λάμπει η νύχτα
όταν τα βατράχια τρίζουν απο έρωτα
κάτω απο το συνεχώς κλειστό παράθυρό σου.
Μια φανταστική Αμερική τριγυρίζει με το γρήγορο
αμάξι της στο μυαλό μας.