Oι μέρες της κολακείας
στα εγκάινια των αμέτρητων
εκθέσεων,
με βρίσκουν να παίζω με ένα μαύρο
στυλό στα χέρια και να πίνω
ένα απόσταγμα υγρασίας με πάγο.
Αυτή είναι η ζωή που γλιστράει
μέσα απο τις ρωγμές των δρόμων.
Κι όποιος κάθισε για λίγο να κοιτάξει το φεγγάρι ,
όταν οι άλλοι κοίταζαν τα ρολόγια τους
θα βραβευτεί με λίγο περισσότερη λευκότητα
στα οστά του.
Οι μέρες της κολακείας στα εγκάινια είναι νύχτες.
Κι αυτοί που τις πήραν σοβαρά , βρυκόλακες.