Νυσταγμένη οδηγείς στην εθνική οδο
με τις τσέπες γεμάτες με καλοκαιρινά κοχύλια.
Τα βραδυνά φώτα , μια υγρή μυρωδιά περασμένης
επίσκεψης στο μεγάλο σπίτι του παπαγάλου.
Τσιμέντο κοιτάζεις , αναπνέεις τη θάλασσα
σε κοιτάζουν τα πλοία να περιφέρεσαι αμήχανα
στις λεωφόρους που τη μέρα βουλιάζουν
απο μπάσσο και αποτσίγαρα.
Ξέρεις απ έξω όλα τα λιμάνια
σχεδόν τα κατεβάζεις γουλιά γουλιά
τα βράδυα στο κόκκινο σπίτι σου.
Όταν χαμογελάς ταράζονται τα παγωμένα νερά
και οι μικροπωλητές αδειάζουν τους πάγκους τους
και σε ρωτάνε τι θα επιθυμούσες.
Οι φλόγες είναι πλέον ενα ακίνδυνο χόμπυ
για τους εραστές που σε περιμένουν να μπείς
απο το παράθυρο της κουζίνας
ενω εκείνοι σκέφτονται πως θα σε εντυπωσιάσουν
με φιγούρες αθλητικές και αμήχανο χιούμορ
απο σταυρόλεξα.