Ψυγείο σήμερα
σαν τα κρέατα μας έχουν.
Κι ότι έσταξε στην μπλούζα
την ώρα του φαγητού
ανταλλάσσεται με ένα τροχαίο.
Πάγωμένο βράδυ
που κάποιοι θα πεθάνουν κοιτάζοντας
τα καθαρά αστέρια
η κάποιοι επάνω στην άσφαλτο
θα ζεσταίνονται
με το ίδιο τους το αίμα
σαν τα αρνιά μετά τη σφαγή
για ένα φαγοπότι
για ένα μυστήριο
που επιμένουν να το βαφτίζουν
να το λιβανίζουν
να το ποτίζουν πιώμα
να  το μισούν.
Ψυγείο η πόλη
σαν σφαγείο παράνομο
που η ανάσα της αγελάδας
ζέστανε για λίγο τον εργάτη
και προς στιγμή
δίστασε να πατήσει
το κουμπί του ηλεκτροσόκ.