Η τηλεόραση δείχνει τα φορολογικά μέτρα
λουσμένη στο καλοκαιρινό φώς.
Κατάφεραν να ξεχάσουμε αυτά τα θαύματα της κάθε μέρας,
 απλά αγοράζοντας αυτά που αυτονόητα ανήκουν στον καθένα.
Αντικατέστησαν δηλαδή το μυαλό με ένα στομάχι.
Ταυτόχρονα παίζουν τα ταμπούρα, οι φρουρές
χαιρετάνε, χειραψίες ακτινοβολούν πλήξη.
Οι μέρες κυλούν , κοιτάζουμε ειδήσεις
κοιτάζουμε απόψεις και συμφωνίες.
Μόνο κοιτάζουμε.
Κι όσοι κατάλαβαν την έλλειψη του δέντρου
αναλώνονται συνήθως σε σανδάλια και απόψεις με  ύφος ασκητή.
Χάσαμε κυρίες και κύριοι.
Και τους κήπους,και τα διαστημόπλοια.
Θα τα κοιτάμε και θα μας τρέχουν τα σάλια
και θα κοιμόμαστε με ενα μαχαίρι στην τσέπη
και μεσα στο κεφάλι ενα σκουλίκι νοσταλγίας.