Πηγαίνω καμιά βόλτα
στο διαλυμένο κέντρο της πόλης,
και πιάνω τον εαυτό μου
να τρέχει να ξεφύγει
απο την φασαρία.
Σαν λίμνη με στάσιμα νερά,
και δικαιολογημένη όλη την οργή.
Σ' αυτό τον αποτυχημένο
ζωολογικό κήπο,
σ αυτό το τσίρκο
φτιαγμένο με
απόψεις και ουρές,
αγενείς υπαλληλους
και γέρους να ικετεύουν
για μια καλύτερη συνταγή φαρμακείου
και ήλιος άφθονος
να κάνει τους άνεργους να κάθονται πιο
άνετα στην πλήξη.