Το πρωί ήρθε στο παλάτι.Οι πόρτες άνοιξαν,τα παράθυρα,οι σημαίες ανέβηκαν.
Ο αρχιτέκτονας,αυτός που ήταν και ζωγράφος και γλύπτης του βασιλιά,
έκανε την πρωινή βόλτα του στον κήπο.
Όλοι με δέος,ίσως και βλακεία, υποκλίνονταν στον άνθρωπο αυτό, που είχε ξυπνήσει
 μ' έναν πόνο στη μέση.
"Τι ωραία "  σκέφτηκε,"να θαυμάζουν έναν άνθρωπο που ξυπνάει κι αυτός
το πρωί με τον ίδιο τρόπο ,κι όταν έχει υγρασία τον πονάει κι αυτόν η πλάτη του".
Αυτόν, που γνωρίζει τα μυστικά της ισορροπίας
και πώς να διχοτομεί ένα λουλούδι και πάλι να φαίνεται όμορφο.
Αυτός που χειρίζεται με ακρίβεια αιχμηρά εργαλεία και τρυπάνια
και τις αναλογίες των κτιρίων σχεδιάζει,αυτός έχει καταντήσει
να συμβουλεύει και να δίνει το χαμένο κύρος του ανόητου βασιλιά
για να μπορεί να επιβάλλεται πιο ήσυχα στο λαό του.