Θα τον δαγκώσω εγω τον κόσμο
θα τον αποστάξω και θα πίνω κάθε πρωί
απο τις σταγόνες του.
Γιατί δεν είμαστε για πέταμα.
Είμαστε τα περίεργα πλάσματα που μέσα στον αστρικό
χορό,τολμάμε να σηκώνουμε το κεφάλι και να κοιτάμε
τις δαντέλες του γαλαξία.
Είμαστε τα μικρά ζώα,που ονειρεύτηκαν να πετάξουν
και να επιβιώσουν πέρα απο τις βαθειές θάλασσες και τον φτωχό
εαυτό τους
και να στολίζουν με κοράλλια τα μνήματα τον προγόνων τους.
Είμαστε τα όπλα και οι κήποι μαζί
τα πυκνά λουλούδια της άνοιξης και τα κρύα κόκκαλα του χειμώνα.
Τα παλιά πλοία και το εμβόλιο της ευτυχίας.
Τα σκουριασμένα βιβλία και το χάδι της αβύσσου.
Ότι κι αν ονειρεύτηκες υπάρχει,'ανοιξε τα μάτια σου και ο κόσμος θα ανθίσει.