Έρχεται μια μέρα που καταλαβαίνεις
πως θέλεις να πηγαίνεις συνέχεια στα ίδια μέρη
στους ίδιους ανθρώπους να μιλάς
και να πίνεις συνέχεια τα ίδια ποτά.
Είναι η στιγμή που καθαρίζει το βλέμμα σου
και βλέπεις επιτέλους αυτό το πουλί
που κρατάς φυλακισμένο
μέσα στην ντουλάπα σου να αργοπεθαίνει.
Ή θα συνεχίσεις στο ζεστό σκοτάδι
ντυμένος με το ταξικό σου αδιάβροχο
ή θα ακυρώσεις τις έννοιες
για να μπορέσεις να αναπνεύσεις
το οξυγόνο και των πέντε ηπείρων
και των εφτά θαλασσών το ιώδιο
να βάζεις στα τραυματά σου.